به نقل از «ایسنا»

نباید اجاره‌بگیرها سالن نمایش اداره کنند

تاریخ انتشار: ۹ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۰۰۴۶۲

ایسنا/خراسان رضوی یک تهیه‌کننده تئاتر گفت: باید اشخاص تئاتری سالن احداث کنند و صرفا اجاره‌بگیر نباشند.

مسعود حکم آبادی در گفت‌وگو با ایسنا در واکنش به تخریب تماشاخانه خورشید مشهد که طی یک سال اخیر میزبان ۳ نمایش از او تحت عنوان تهیه‌کننده و بازیگر بوده، اظهار کرد: حذف یک سالن تئاتر از هر شهری، حتی شهر تهران که بیش از ۵۰ سالن خصوصی در آن وجود دارد اتفاق خوبی نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منتها ابتدا باید توجه کنیم که سالن استاندارد برای تئاتر ساخته شود، چراکه اگر ۲۰۰ سالن در شهر موجود باشد اما این سالن‌ها غیر استاندارد باشد شرایط خوبی برای تئاتر آن شهر ایجاد نمی‌کند. درحالیکه اگر حتی ۵ سالن استاندارد تئاتر در شهر داشته باشیم می‌توانیم با برنامه‌ریزی مناسب به خوبی فعالیت کنیم.

وی افزود: تماشاخانه خورشید در این چندسال اخیر جور سالن نداشتن‌های شهر مشهد را می‌کشید و فعالیتش اتفاق خوبی بود اما متاسفانه نتوانست آن‌گونه که باید کار اهالی تئاتر را راه بیاندازد و یکی از عوامل آن، همین غیر استاندارد بودن سالن بود.

باید به استانداردسازی و احترام به مخاطب توجه بیشتری کرد

این تهیه‌کننده تئاتر با اشاره به پردیس تئاتر مستقل که توانسته به عنوان یکی از اصلی‌ترین سالن‌های بلک‌باکسی مشهد میزبان اجرا گروه‌های نمایش باشد و به بقاء ادامه دهد، عنوان کرد: پردیس تئاتر مستقل نمونه‌ای است که در مشهد فعالیت خود را به خوبی انجام می‌دهد و سومین سالنی است که فعالیت خود را ادامه داده و توانسته در مشهد بقاء پیدا کند، چراکه این مجموعه سالن استانداردی ارائه داده و کار اهالی تئاتر را راه انداخته است اما این اتفاق برای تماشاخانه خورشید رخ نداد.

حکم‌آبادی خاطرنشان کرد: قطعا از اینکه تماشاخانه خورشید مورد تخریب واقعا شد ناراحت هستم اما به نظرم هرکسی که می‌خواهد سالن تئاتری را احداث کند باید ابتدا به موضوع استانداردسازی و احترامی که به مخاطب برای تماشای تئاتر می‌گذارد توجه بیشتری کند.

وی در رابطه با ضرری که تعطیلی‌های مداوم در شرایط مختلف به سالن‌دارها وارد کرده است، با بیان اینکه شرایط بستگی به کسی دارد که سالن را اداره می‌کند، گفت: توقف فعالیت‌های نمایشی و مشکلات آن برای تمام سالن‌ها یکسان بوده است. تماشاخانه شمایل ۱۰ روز پیش از توقف اجراها سالن خود را با آغاز نمایش مهسا غفوریان بازگشایی کرده بود و هزینه‌ هنگفتی نیز برای بازسازی انجام داده بود اما آن هم همانند باقی سالن‌های نمایش موقتا تعطیل شد. در این شرایط یک سالن دوام پیدا می‌کند و دیگری نمی‌تواند و دولت نیز قطعا توانایی جبران تمام ضررها را ندارد.

بر سالن‌های خصوصی نمایش مشهد نظارت بیشتری شود

این تهیه‌کننده تئاتر با بیان اینکه باید اشخاص تئاتری سالن احداث کنند و صرفا اجاره‌بگیر نباشند، تصریح کرد: سالن‌های نمایشی در تهران به سمت کمپانی شدن حرکت‌ کرده‌اند. یعنی کسی که سالن‌ نمایشی را احداث می‌کند، خود شروع به تولید تئاتر می‌کند و فقط به این شکل نیست که سالن خود را اجاره دهد. ما نیز در تماشاخانه خورشید قصد چنین کاری را داشتیم اما میسر نشد.

حکم‌آبادی ادامه داد: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این شرایط باید نظارت ویژه‌ای بر سالن‌های نمایش خصوصی انجام داده و ایرادات آن‌ها را برطرف کند. سالنی در مشهد وجود دارد که فقط روی سن آن قابل استفاده است و از سرویس‌های بهداشتی، دوربین‌های مداربسته و... آن نمی‌توان استفاده کرد که این موارد نکات منفی برای یک سالن نمایش محسوب می‌شود. یکی از عوامل مهمی که باعث شد نمایش حکم نیز چندماه پیش توقیف شود نبودن دوربین مداربسته در سالن نمایش بود، چراکه وقتی ایرادی به کار ما وارد شد و فیلم اجرا را خواستند، سالن نمی‌توانست فیلم را ارائه دهد و نتوانستیم حرف خود را ثابت کنیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری تئاتر مشهد تئاتر مسعود حکم آبادی تماشاخانه خورشید تهیه کننده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۰۰۴۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470